اعتبار در حیطه امور مالی اعطای حق تصرف یا استفاده از کالاها و خدمات بدون پرداخت فوری برای آنها است. به‌طور کلی سه نوع اعتبار وجود دارد: اعتبار مصرفی که رسمی یا به‌طور غیررسمی از سوی مؤسسه‌های مالی و دیگران برای خرید کالاهای مصرفی در اختیار مردم عادی قرار می‌گیرد. اعتبار تجاری که مثلاً عرضه‌کنندگان ماده اولیه به کارخانه‌داران و آنها نیز به عمده‌فروشان و خرده‌فروشان واگذار می‌کنند. اعتبار بانکی یا وام که بانک‌ها در اختیار مشتریان خود قرار می‌دهند. اعتبار به تولیدکننده امکان پرکردن خلاء زمانی بین تولید و فروش کالا و به مصرف‌کننده امکان مصرف پیش از دریافت درآمد را می‌دهد. اعتبارات بانکی و غیربانکی بخشی از عرضه پول را تشکیل می‌دهند و از اهمیت اقتصادی بسیاری برخوردارند؛ بنابراین دولت‌ها به هنگام افزایش قیمت‌ها برای مهارِ رشد تقاضا به محدود کردن اعتبارات یا اعمال سیاست انقباض اعتبار روی می‌آورند.
از میان انواع اعتبار موجود، عموم افراد/اشخاص با کارتهای اعتباری، خط اعتباری، وام معمولی و مورگیج (وام خرید خانه) آشنایی بیشتری دارند. خط اعتباری منبع و بودجه اعطای وام به اشخاص حقیقی است که بانک‌ها یا سایر نهادهای مالی اعطا می‌کنند.خط اعتباری یک منبع کارآمد از وجوه است که می‌تواند به آسانی در اختیار وام گیرندگان قرار بگیرد .(منظور از کارآمدی سرعت، هزینه پایین و سهولت دسترسی است). بهره فقط به پولی تعلق می‌گیرد که برداشت می‌شود. خطوط اعتباری می‌توانند تضمین شده، یا اینکه بدون ضمانت باشند. خطوط اعتباری اغلب بوسیله بانک‌ها و نهادهای مالی و دیگر موسسات قرض دهنده مجاز به مشتریان خوش‌حساب، برای حل مشکل نقدینگی اعطا می‌شوند. این اعتبار اغلب خط اعتبار شخصی نامیده می‌شود. این اصطلاح به معنی محدودیت اعتباری مشتری نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد که حداکثر اعتبار مجاز مشتری است. در این میان انواع دیگری از اعتبار مثل کردیت کارت، وام ثابت و وام خرید خانه نیز از معمول ترین انواع اعتبار هستند که آشنایی با جزئیات آنها کمک فراوانی به انتخاب صحیح افراد در زمان نیاز مینماید
